Donald Duck

Donald Duck is a cartoon character from Walt Disney Productions. Donald is a white anthropomorphic duck with a yellow-orange bill, legs, and feet. He usually wears a sailor shirt, cap, and a red or black bowtie, but no pants (except when he goes swimming). Donald's most famous trait is his easily provoked and occasionally explosive temper.[citation needed]
According to the Disney canon, particularly in the 1942 short Donald Gets Drafted, Donald's full name is Donald Fauntleroy Duck. Donald's birthday is officially recognized as June 9, 1934[2], the day his debut film, The Wise Little Hen, was released. However, in The Three Caballeros (1944), his birthday is given as simply "Friday the 13th", which is in reference to the bad luck he experiences in almost all his cartoon appearances. Donald's Happy Birthday (short) gives his birthday as 13 March.
Donald's voice, one of the most identifiable voices in all of animation, was performed by voice actor Clarence "Ducky" Nash up to 1983. It was largely this semi-intelligible speech that would cement Donald's image into audiences' minds and help fuel both Donald's and Nash's rise to stardom.[citation needed] Since 1985, Donald has been voiced by Tony Anselmo, who was trained by Nash for the role.[citation needed]

Donald in animation

Early appearances
For more details on this topic, see Donald Duck filmography.

Donald Duck as he first appeared in The Wise Little Hen
According to Leonard Maltin in his introduction to The Chronological Donald - Volume 1, Donald was created by Walt Disney when he heard Clarence Nash doing his "duck" voice while reciting "Mary had a little lamb". Mickey Mouse had lost some of his edge since becoming a role model for children and Disney wanted a character that could portray some of the more negative character traits he could no longer bestow on Mickey.
Donald Duck first appeared in the Silly Symphonies cartoon The Wise Little Hen on June 9, 1934 (though he is mentioned in a 1931 Disney storybook). Donald's appearance in the cartoon, as created by animator Dick Lundy, is similar to his modern look — the feather and beak colors are the same, as is the blue sailor shirt and hat — but his features are more elongated, his body plumper, and his feet bigger. Donald's personality is not developed either; in the short, he only fills the role of the unhelpful friend from the original story.
Bert Gilett, director of The Wise Little Hen, brought Donald back in his Mickey Mouse cartoon, Orphan's Benefit on August 11, 1934. Donald is one of a number of characters who are giving performances in a benefit for Mickey's Orphans. Donald's act is to recite the poems Mary Had a Little Lamb and Little Boy Blue, but every time he tries, the mischievous orphans eat his specially made pie, leading the duck to fly into a squawking fit of anger. This explosive personality would remain with Donald for decades to come.
Donald continued to be a hit with audiences. The character began appearing in most Mickey Mouse cartoons as a regular member of the ensemble with Mickey, Minnie, Goofy, and Pluto. Cartoons from this period, such as the 1935 cartoon The Band Concert — in which Donald repeatedly disrupts the Mickey Mouse Orchestra's rendition of The William Tell Overture by playing Turkey in the Straw — are regularly hailed by critics as exemplary films and classics of animation. Animator Ben Sharpsteen also minted the classic Mickey, Donald, and Goofy comedy in 1935, with the cartoon Mickey's Service Station.
In 1936, Donald was redesigned to be a bit fuller, rounder, and cuter. He also began starring in solo cartoons, the first of which was the January 9, 1937 Ben Sharpsteen cartoon, Don Donald. This short also introduced a love interest of Donald's, Donna Duck[3]. Donald's nephews, Huey, Dewey and Louie, would make their first animated appearance a year later in the April 15, 1938 film, Donald's Nephews, directed by Jack King (they had been earlier introduced in the Donald Duck comic strip by Al Taliaferro, see below). By 1938, at most, polls showed that Donald was more popular than Mickey Mouse.[4] Disney could, however, help Mickey regain popularity by redesigning giving him his most appealing design as production for the Fantasia segment The Sorcerer's Apprentice began in 1938.[5]

Wartime Donald
During World War II, film audiences were looking for brasher, edgier cartoon characters. It is no coincidence that the same era that saw the birth and rise of Bugs Bunny also saw Donald Duck's popularity soar. By 1949, Donald had surpassed Mickey Mouse as Disney's most popular character. Before 1941, Donald Duck had appeared in about 50 cartoons. Between 1941 and 1965, Donald would star in over 100.

Donald in Der Fuehrer's Face
Several of Donald's shorts during the war were propaganda films, most notably Der Fuehrer's Face, released on January 1, 1943. In it, Donald plays a worker in an artillery factory in "Nutzi Land" (Nazi Germany). He struggles with long working hours, very small food rations, and having to salute every time he sees a picture of the Führer (Adolf Hitler). These pictures appear in many places, such as on the assembly line in which he is screwing in the detonators of various sizes of shells. In the end he becomes little more than a small part in a faceless machine with no choice but to obey until he falls, suffering a nervous breakdown. Then Donald wakes up to find that his experience was in fact a nightmare. At the end of the short Donald looks to the Statue of Liberty and the American flag with renewed appreciation. Der Fuehrer's Face won the 1942 Academy Award for Animated Short Film Other notable shorts from this period include the Army shorts, seven films that follow Donald's life in the US Army from his drafting to his life in basic training under sergeant Pete to his first actual mission as a commando having to sabotage a Japanese air base. Titles in the series include:
Donald Gets Drafted - (May 1, 1942).
The Vanishing Private - (September 25, 1942).
Sky Trooper - (November 6, 1942).
Der Fuehrer's Face - (January 1, 1943).
Fall Out Fall In - (April 23, 1943).
The Old Army Game - (November 5, 1943).
Home Defense - (November 26, 1943).
Commando Duck - (June 2, 1944).
Donald Gets Drafted also featured Donald having a physical examination before joining the army. According to it Donald has flat feet and is unable to distinguish between the colors green and blue, which is a type of color blindness. Also in this cartoon sergeant Pete comments on Donald's lack of discipline.
It is also noteworthy that thanks to these films, Donald graced the nose artwork of virtually every type of WWII Allied combat aircraft, from the L-4 Grasshopper to the B-29 Superfortress.
Donald also appears as a mascot-such as in the Army Air Corps 309th Fighter Squadron[6] and the U.S Coast Guard Auxiliary, which showed Donald as a fierce-looking pirate ready to defend the American coast from invaders.[7] Donald also appeared as a mascot emblem for: 415th Fighter Squadron; 438th Fighter Squadron; 479th Bombardment Squadron; 531th Bombardment Squadron.
During World War II, Disney cartoons were not allowed to be imported into Occupied Europe. Since this cost Disney a lot of money, he decided to create a new audience for his films in South America. He decided to make a trip through a lot of Latin American countries with his assistants, and use their experiences and impressions to create two feature length animation films. The first was Saludos Amigos, which consisted of four short segments, two of them with Donald Duck. In the second, he meets his parrot pal Jose Carioca. The second film was The Three Caballeros, in which he meets his rooster friend Panchito.

Post-war animation
Many of Donald's films made after the war recast the duck as the brunt of some other character's pestering. Donald is repeatedly attacked, harassed, and ridiculed by his nephews, by the chipmunks Chip 'n Dale, or by other one-shot characters such as Humphrey the Bear, Spike the Bee, Bootle Beetle, the Aracuan Bird, Louie the Mountain Lion or a colony of ants. In effect, the Disney artists had reversed the classic screwball scenario perfected by Walter Lantz and others in which the main character is the instigator of these harassing behaviors, rather than the butt of them.
The post-war Donald also starred in educational films, such as Donald in Mathmagic Land and How to have an Accident at Work (both 1959), and made cameos in various Disney projects, such as The Reluctant Dragon (1941) and the Disneyland television show (1959). For this latter show, Donald's uncle Ludwig von Drake was created in 1961.
Clarence Nash voiced Donald for the last time in Mickey's Christmas Carol (1983), making Donald the only character in the film to be voiced by his original actor. Since Nash's death in 1985, Donald's voice has been provided by Tony Anselmo, who was mentored by Nash. Anselmo's voice is heard for the first time in Who Framed Roger Rabbit. In this movie, Donald has a piano duel scene with the Warner Brothers duck Daffy Duck.
Donald has since appeared in a lot of different television shows and (short) animated movies. He played roles in Mickey's Christmas Carol and The Prince and the Pauper and made a cameo appearance in A Goofy Movie.
Donald had a rather small part in the animated television series DuckTales. There, Donald joins the Navy, and leaves his nephews Huey, Dewey and Louie with their Uncle Scrooge, who then has to take care of them. Donald's role in the overall series was fairly limited, as he only ended up appearing in a handful of episodes. Some of the stories in the series were loosely based on the comics by Carl Barks.
Donald made some cameo appearances in Bonkers, before getting his own television show Quack Pack. This series featured a modernized Duck family. Donald was no longer wearing his sailor suit and hat, but a Hawaiian shirt. Huey, Dewey and Louie now are teenagers, with distinct clothing, voices and personalities. Daisy Duck has lost her pink dress and bow and has a new hairdo. Oddly enough, no other family members, besides Ludwig von Drake, appear in 'Quack Pack', and all other Duckburg citizens are humans, and not dogs.
He made a comeback as the star of the Noah's Ark segment of Fantasia 2000, as first mate to Noah. Donald musters the animals to the Ark and attempts to control them. He tragically believes that Daisy has been lost, while she believes the same of him, but they are reunited at the end. All this to Edward Elgar's Pomp and Circumstance Marches 1-4.
In an alternate opening for the 2005 Disney film Chicken Little, Donald would have made a cameo appearance as "Ducky Lucky". This scene can be found on the Chicken Little DVD.
Donald also played an important role in Mickey Mouse Works and House of Mouse. In the latter show, he is the co-owner of Mickey's night club.

Arc de triomphe de l'Étoile

L’arc de triomphe de l’Étoile appelé partout dans le monde l'Arc de Triomphe, est situé à Paris, sur la place de l’Étoile, à l’extrémité ouest de l’avenue des Champs-Élysées, à 2,2 kilomètres de la place de la Concorde. Haut de 50 mètres et large de 45 mètres, il est géré par le Centre des monuments nationaux[1].
La place de l'Étoile forme un énorme rond-point de douze avenues percées au XIXe siècle sous l’impulsion du baron Haussmann, alors préfet du département de la Seine. Ces avenues « rayonnent » en étoile autour de la place, notamment l’avenue de la Grande-Armée, l’avenue de Wagram et, bien sûr, l’avenue des Champs-Élysées. Des pavés de couleurs différentes dessinent sur le sol de la place deux étoiles dont les pointes arrivent pour l'une au milieu des avenues, pour l'autre entre les avenues.

Histoire

Napoléon Ierordonna la construction de l'arc en 1806 : son projet initial était d'en faire le point de départ d'une avenue triomphale traversant notamment le Louvre et la place de la Bastille.
L'architecte Chalgrin, en charge du projet, fut inspiré par l'Antiquité. Les fondations exigèrent deux années de chantier.
Lors des premières défaites napoléoniennes (Campagne de Russie en 1812), la construction fut interrompue, puis abandonnée sous la Restauration, avant d'être finalement reprise et achevée entre 1832 et 1836, sous Louis-Philippe Ier. Les architectes Louis-Robert Goust puis Huyot prirent la relève sous la direction de Héricart de Thury.
L'Arc de triomphe de l'Étoile est inauguré le 29 juillet 1836 pour le sixième anniversaire des Trois Glorieuses. Au départ avait été prévue une grande revue militaire en présence de Louis-Philippe. Mais, alors que celui-ci vient d'être visé par un nouvel attentat le 25 juin, le président du Conseil, Adolphe Thiers, convainc le roi de s'abstenir. La revue militaire est décommandée et remplacée par un grand banquet offert par le roi à 300 invités, tandis que le monument est inauguré en catimini par Thiers, à sept heures du matin.

Un symbole historique

L'Arc de triomphe fait partie maintenant des monuments nationaux à forte connotation historique. À ses pieds se trouve la tombe du Soldat inconnu de la Première Guerre mondiale. La flamme éternelle qu’il abrite, est avec celle de l'autel de la Patrie à Rome la première du genre depuis l’extinction de la flamme des Vestales en 391. Elle commémore le souvenir des soldats morts au combat et ne s’éteint jamais : elle est ravivée chaque soir à 18h30 par des associations d'anciens combattants ou de victimes de guerre. Depuis 1923, année de l'allumage de la flamme qui veille sur la tombe du Soldat Inconnu, ce geste de ravivage symbolique a été accompli chaque soir, même le 14 juin 1940, jour où l'armée allemande est entrée dans Paris et défilait sur la place de l'Étoile : ce jour là, le ravivage a eu lieu devant les officiers allemands qui ont autorisé la cérémonie.
L'association La Flamme sous l'Arc de Triomphe, qui regroupe quarante-et-un membres issus du monde combattant et victimes de guerre, organise les cérémonies de ravivage ainsi que les dépôts de gerbes par les personnalités françaises et étrangères : il y a chaque jour un ou plusieurs membres du Comité de la Flamme sous l'Arc de Triomphe pour accueillir les associations qui viennent tour à tour raviver la Flamme du Souvenir.
En février 2008 fut inaugurée la nouvelle scénographie permanente de l'Arc de triomphe due à l'artiste Maurice Benayoun et à l'architecte Christophe Girault. Renouvelant l'exposition des années 1930, cette nouvelle muséographie accorde une large place au multimédia. Intitulée "Entre guerres et paix", elle propose une lecture de l'histoire du monument prenant en compte l'évolution de sa symbolique jusqu'à la période actuelle, période où les valeurs du dialogue et de la rencontre prennent le pas sur la confrontation armée. Une présentation multimédia raconte en sept stations et sur trois niveaux l'histoire du monument de façon contemporaine, interactive et ludique. Elle permet de découvrir ce qui aurait pu être (les projets non réalisés), ce qui a disparu et ce qui ne peut être facilement vu (le décor sculpté).

Montagne Pelée

La montagne Pelée, volcan de l'île de la Martinique, doit son nom à l'aspect désolé de ses flancs couverts de cendres suite à une éruption qui eut lieu peu de temps avant l'arrivée des premiers colons vers 1635.
Dominant le nord de l'île de sa masse imposante qui culmine à 1 397 mètres, elle fait partie des neuf volcans actifs de l'arc des petites Antilles.
Les activités volcaniques et sismiques importantes des petites Antilles résultent de la subduction des plaques océaniques atlantique et pacifique qui enserrent la plaque caraïbe.
Le dynamisme volcanique péléen se caractérise par des éruptions rares mais violentes : l'andésite contenue dans les profondeurs du volcan est une lave à forte teneur en silice, très visqueuse.
Cette lave, presque solide, forme un dôme en couvercle dans la bouche éruptive et lorsque la pression ne peut plus être contenue, l'éjection brutale des gaz détruit le couvercle et provoque des nuées ardentes : un nuage de gaz sous pression, de cendres brûlantes et de blocs de lave, déferlent sur les pentes du volcan.

L'éruption de 1902

Le 8 mai 1902, une nuée ardente échappée du cratère a détruit complètement la ville de Saint-Pierre faisant environ 29 000 morts. Il y eut deux survivants, Louis-Auguste Cyparis, un prisonnier sauvé par l'épaisseur des murs de son cachot, et Léon Compère-Léandre, un cordonnier qui vivait à la périphérie de la ville. D'autres sources citent Havivra Da Ifrile, une petite fille.Aujourd'hui reconstruite, Saint-Pierre est une petite cité de 5 000 habitants. Avant l'éruption, la ville était la capitale commerciale de la Martinique.

สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ (สทศ.) กำหนดจัดสอบ GAT (General Aptitude Test) และ PAT (Professional Aptitude Test) จำนวน 3 PAT คือ PAT 1, PAT 2 และ PAT 3 ให้กับนักเรียนที่กำลังเรียนชั้น ม.5 ขึ้นไป เป็นครั้งแรก ประมาณกลางเดือน มกราคม 2552การสอบ GAT และ PAT ครั้งที่ 1ที่ประชุมอธิการบดีแห่งประเทศไทย (ทปอ.) ได้กำหนดองค์ประกอบและค่าน้ำหนักในการคัดเลือกเข้าศึกษาต่อในสถานศึกษาระดับอุดมศึกษาด้วยระบบกลางหรือแอดมิชชั่นส์ ปี 2553 ซึ่งประกอบด้วย1. คะแนนเฉลี่ยสะสม ม.ปลาย (GPAX) 20%2. คะแนนแบบทดสอบทางการศึกษาระดับชาติขั้นพื้นฐาน (O-NET) 30%3. คะแนนแบบทดสอบความถนัดทั่วไป (GAT) 10-50% 4. คะแนนแบบทดสอบความถนัดทางวิชาชีพหรือวิชาการ (PAT) 0-40%และได้กำหนดรายละเอียดเกี่ยวกับ GAT และ PAT พร้อมค่าน้ำหนักในแต่ละกลุ่มสาขาวิชา ดังนี้

มารู้จัก GAT รายละเอียดเกี่ยวกับ GAT1. ด้านที่วัด - การอ่านเชิงวิเคราะห์ การเขียนเชิงวิเคราะห์ การคิดเชิงวิเคราะห์ และการแก้โจทย์ปัญหา 50%- การสื่อสารทางภาษาอังกฤษ 50%2. ลักษณะข้อสอบ - ข้อสอบปรนัยและอัตนัย คะแนนเต็ม 300 คะแนน- ใช้เวลาสอบ 3 ชั่วโมง3. ผู้เข้าสอบ - เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ขึ้นไป นักเรียนต้องสมัครสอบด้วยตนเอง 4. การจัดสอบ - ปีละ 3 ครั้ง ประมาณเดือนมกราคม พฤษภาคม ธันวาคม (กำหนดเวลาอาจมีการเปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสม) - คะแนนของการสอบแต่ละครั้งมีอายุความ 2 ปี (นับจากวันสอบมารู้จัก PATรายละเอียดเกี่ยวกับ PAT1. ด้านที่วัด- เป็นการวัดเนื้อหาที่จะเป็นพื้นฐานของการเรียนต่อร่วมกันการวัดศักยภาพในแต่ละวิชาชีพ มีทั้งสิ้น 7 PAT ดังนี้PAT 1 วัดศักยภาพทางคณิตศาสตร์ 1.1 เนื้อหาที่เป็นพื้นฐานการเรียนต่อ เช่น Algebra, Probability and Statistics, Conversion, Geometry, Trigonometry, Calculus ฯลฯ 1.2 ศักยภาพ Perceptual Ability, Calculation skills, Quantitative Reasoning, Math Reading SkillsPAT 2 วัดศักยภาพทางวิทยาศาสตร์ 2.1 เนื้อหาที่จะเป็นพื้นฐานการเรียนต่อ เช่น ชีววิทยา เคมี ฟิสิกส์ Earth Sciences, Environment, ICT ฯลฯ2.2 ศักยภาพ เช่น Perceptual Ability, Calculation skills, Sciences Reading Ability, Science Problem Solving Ability ฯลฯ PAT 3 วัดศักยภาพทางวิศวกรรมศาสตร์ 3.1 เนื้อหาที่จะเป็นพื้นฐานการเรียนต่อ เช่น Engineering Mathematics, Engineering Sciences, Life Sciences, IT ฯลฯ 3.2 ศักยภาพ Space Relations, Multidimensional, Perceptual Ability, Calculation Skills,Engineering Reading Ability, Engineering Problem Solving Ability PAT 4 วัดศักยภาพทางสถาปัตยกรรมศาสตร์ 4.1 เนื้อหาที่เป็นพื้นฐานการเรียนต่อ เช่น Architectural Math and Science4.2 ศักยภาพ Space Relations, Multidimensional, Perceptual Ability, Architectural Problem Solving Ability ฯลฯPAT 5 วัดศักยภาพทางครุศาสตร์ / ศึกษาศาสตร์ 5.1 เนื้อหาที่เป็นพื้นฐานการเรียนต่อ เช่นความรู้ในเนื้อหาภาษาไทย คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สังคมวิทยา มานุษยวิทยา สุขศึกษา ศิลปะ สิ่งแวดล้อม ฯลฯ5.2 ศักยภาพ ครุศึกษา (Pedagogy) ทักษะการอ่าน (Reading Skills) ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการศึกษาของประเทศไทย, การแก้ปัญหาที่เกิดจากนักเรียน ครู ผู้บริหารโรงเรียน ฯลฯ PAT 6 วัดศักยภาพทางศิลปกรรมศาสตร์ 6.1 เนื้อหาที่เป็นพื้นฐานการเรียนต่อ เช่น - ทฤษฎีศิลปะ (ทัศนศิลป์ ดนตรี นาฏศิลป์) - ความรู้ทั่วไปทางศิลป์ 6.2 ศักยภาพ ความคิดสร้างสรรค์ ฯลฯ PAT 7วัดศักยภาพทางภาษาต่างประเทศที่ 2 (ฝรั่งเศส เยอรมัน ญี่ปุ่น จีน บาลี และอาหรับ) 7.1 เนื้อหาที่จะเป็นพื้นฐานการเรียนต่อ เช่น Grammar, Vocabulary Culture, Pronunciation Functions7.2 ศักยภาพ Paraphasing, Summarizing Applying Concepts and Principles, Problem Solving skills, Critical Thinking skills, Questioning skills, Analytical skills2. ลักษณะข้อสอบ- ข้อสอบปรนัยและอัตนัย คะแนนเต็ม 300 คะแนน- ใช้เวลาสอบ 3 ชั่วโมง3. ผู้เข้าสอบ- เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ขึ้นไป นักเรียนต้องสมัครสอบด้วยตนเอง4. การจัดสอบ- ปีละ 3 ครั้ง ประมาณเดือนมกราคม พฤษภาคม ธันวาคม- นักเรียนจะสมัครสอบกี่ครั้งก็ได้ เลือกใช้คะแนนที่ดีที่สุด- คะแนนของการสอบแต่ละครั้งมีอายุความ 2 ปี (นับจากวันสอบ)